Deze avontuurlijke roman dendert nog lang na

Bérengère Cournut Van steen en been, de prijswinnende roman van Bérengère Cournut, gaat over de odyssee van een jonge Inuitvrouw. Een strijd op leven en dood.

De wereld waarin Cournut ons binnenvoert is er een zonder woorden, een universum van zwijgzaamheid. Roerloos wordt er op zeehonden geloerd. Honger wordt verdreven door stil op oude huiden te knagen. De waarheid over liefde, dood en moord wordt niet uitgesproken maar, in verzen vermomd, gezongen.

Van steen en been is niet slechts een avontuurlijke roman, exotisch door zijn setting en indrukwekkend door het harde leven dat erin wordt geschetst. Onverwacht actueel is hij ook. Voor eeuwige nomaden is solidariteit van levensbelang. Wie alleen en berooid achterblijft, wordt opgenomen in een passerende groep, waarna de nieuwkomer zijn plek moet veroveren en zijn steentje moet bijdragen aan het groepsinkomen: jagen, naaien, koken. Hier is de mens, net als het dier, onderdeel van de natuur, en met haar in een voortdurende worsteling gewikkeld: ‘macht is iets stilzwijgends. Iets wat je krijgt en wat – net als liederen en kinderen – door [je] heen gaat. En wat je daarna op zijn beloop moet laten.’

Zonder de woorden migratie of klimaat überhaupt in de mond te nemen, denderen de grote thema’s van nu door Cournuts roman. IJskappen scheuren en smelten, toendra’s verbergen geheimen, rivieren trekken hun eigen plan. De natuur is een levend, krachtig wezen. Wie het met haar aan de stok krijgt, komt nog voor verrassingen te staan. – Margot Dijkgraaf, NRC 02-10-2020